از امیدسوزی مردم تا امیدسازی آمریکا!

کمتر روزی است که روزنامه‌های زنجیره‌ای در صفحات نخست خود در قالب تیتر‌های گزنده، جهت دار و البته به صورت زیرپوستی و نامحسوس آینده کشور را برای مردم ناپایدار و رعب آور توصیف نکنند. در هفته‌ای که گذشت آن‌ها به بهانه‌های نظیر تحریم‌های جدید آمریکا، اعتراضات قطره چکانی برخی از افراد (که آن‌ها را قشر فرهنگی می‌خوانند) این خط روانی و تبلیغاتی دنبال شد. این نحله فکری همواره تلاش می‌کند فضای حاکم بر کشور را سیاه، اوضاع داخلی آمریکا را سفید نشان دهد. امید داشتن به آینده کشورمان را توهم، آینده تئوری سازش با غرب را مالامال از درایت جانمایی کند. پیشرفت‌های روزافزون داخلی در عرصه‌های مختلف علمی، پژوهشی، دفاعی، پزشکی و ... را سانسور، اما پیشرفت‌های غرب و بویژه آمریکا را بزرگنمایی کند. تهدید نظامی غرب علیه کشورمان را واقعی، اما اقتدار کشور در عرصه منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای را پوشالی معرفی کند. آینده روشن ایران را تبلیغاتی و چشم انداز سلطه‌جویانی نظیر ایالات متحده را پایان ناپذیر جلوه دهد. شاید برای شناخت مختصات فکری رهبران این جریان سیاسی باید به برخی از مواضع مقامات ارشد آمریکایی رجوع کنیم. از جورج بوش پسر و کاندولیزا رایس گرفته تا هیلاری کلینتون، جان کری و مایک پمپئو و باراک اوباما و بیل کلینتون همواره از اقدامات این جریان داخلی تقدیر کرده و حمایت و تقویت این جناح (به قول آمریکایی‌ها را طیف میانه رو) را یکی از اولویت‌های ایالات متحده عنوان کرده اند. فراتر از این، سیاستمداران آمریکا فروپاشی نظام اسلامی را تنها با تقویت جریان میانه رو (بخوانیم غربگرا) امکان پذیر می‌داند و دقیقا نقطه تلاقی غربگرایان داخلی با غرب در همین گزاره است. «برایان هوک»، نماینده ویژه وزیر خارجه آمریکا در امور ایران اواخر هفته گذشته در مصاحبه‌ای اختصاصی با «یورونیوز»، در پاسخ به سوالی ادعا کرده دولت «دونالد ترامپ»، رئیس‌جمهور آمریکا سیاست تغییر نظام ایران را دنبال نمی‌کند. این ادعا در حالی برای چندمین بار توسط امریکایی‌ها تکرار می‌شود که همواره جریان غربزده نه تنها مورد تکریم و احترام آمریکایی‌ها بوده بلکه نقطه امید آن‌ها برای فروپاشی و ناامید کردن مردم از آینده انقلاب به شمار آمده است. در یکی از معتبرترین از گزارش‌های که اخیر دانیل کوتز مدیر «جامعه اطلاعاتی آمریکا» منتشر کرده به لزوم توجه بیشتر آمریکا به جریان غربگرای داخلی اشاره می‌شود: «سیاستمداران میانه‌رو و تندروی ایران در تلاش جهت اجرای چشم‌انداز خود برای آینده، به شکلی فزاینده با هم درگیر خواهند شد. این رقابت، عامل کلیدی در مشخص کردن این مسئله خواهد بود که آیا ایران، رفتار خود را به نحوی که در راستای منافع ما باشد، تغییر خواهد داد یا نه. ایران در عراق، سوریه و یمن - جا‌هایی که می‌بیند چالش‌ها به نفعش پیش می‌رود، در پی گسترش نفوذ است؛ از دستاورد‌های میادین جنگ در جهت توافق‌های سیاسی، امنیتی و اقتصادی استفاده خواهد کرد؛ و توانایی نظامی را توسعه خواهد داد». طیف غربزده به عنوان یک طیف سیاسی که مدینه فاضله خود را نیویورک و واشنگتن تعریف کرده‌اند همواره با رفتار‌های رادیکالی و هنجارشکنانه در مقابل سیاست‌های نظام اسلامی ایستادگی کرده و تلاش کرده تا مسیر انقلاب را در ریلی غیر از انقلابی‌گری و استکبارستیزی قرار دهند. شاید لازم باشد برای پی بردن به اصرار و پافشاری این جماعت روی گزاره آمریکاستایی یکی از گفته‌های معروف رئیس دولت اصلاحات (یکی از سران فتنه ۸۸) را مورد بازخوانی قرار داد؛ وی در سخنانی از کارتر رئیس‌جمهور امریکا اینگونه یاد می‌کند: «بسیاری از طرح‌های آن‌ها در مراکز کارتر می‌تواند به طرح‌هایی که من در مرکز گفت‌وگوی تمدن‌ها دارم، نزدیک باشد! به آقای کارتر احترام می‌گذارم! و برای او آرزوی موفقیت می‌کنم! ممکن است اگر شرایط آماده شود بتوانیم همراه با هم برای صلح و کاهش تنش‌های بین‌المللی و نیز ایجاد تفاهم میان ملت‌ها کار کنیم. فکر نمی‌کنم هیچ مشکلی برای این کار وجود داشته باشد». بازشناسی تفکرات اینچنینی این جماعت با توجه به تهدیداتی که آن‌ها علیه گفتمان و هویت انقلاب همچنان در سر می‌پرورانند و نمونه آخر آن تلاش برای «تحدید قدرت موشکی است»، بسیاری حیاتی و ضروری است.